Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019


"Η ΛΙΑ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΙΑ"

Κριτική θεάτρου
Της Μαρίνας Αποστόλου

Το να γράψει κανείς παιδικό θέατρο-και όταν λέμε «γράψει» συνυποδηλώνουμε το όλο στήσιμο ενός τέτοιου εγχειρήματος με τη μουσική, την επιμέλεια κίνησης και τα σκηνικά-κοστούμια που απαιτούνται μαζί-αποτελεί ίσως το πιο δύσκολο και επίπονο είδος θεατρικής δημιουργίας.
Συχνά, παρατηρούμε να ανεβαίνουν στις παιδικές σκηνές έργα τα οποία έχοντας ως στόχο την επιτυχημένη προσέγγιση των παιδιών (ένα κοινό που ανήκει τις πιο πολλές φορές στην προσχολική ηλικία), καταλήγουν να παράγουν πιο πολύ, κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού, θόρυβο παρά ένα ποιοτικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθόλου στην περίπτωση της παράστασης ''Η Λία και η τελεία'' που παίζεται φέτος στο θέατρο «Αργώ» στο Μεταξουργείο κάθε Κυριακή στις 12.00 το μεσημέρι.
Η Δέσποινα Μαραγκουδάκη, η οποία υπογράφει τη διασκευή του εν λόγω έργου, έχοντας ως πρώτη ύλη, ως μαγιά θα λέγαμε, το πολύ έξυπνο και τρυφερό έργο του Πίτερ Χ. Ρέινολντς "Η τελεία" αντιπαραβάλλει δύο μικρά κορίτσια, τη Ρία και τη Λία, που είναι συμμαθήτριες αλλά και ανταγωνίστριες. Τόσο η μία όσο και η άλλη κοπέλα δεν τα καταφέρνουν στη ζωγραφική με συνέπεια η πρώτη να ψεύδεται σχετικά με τις δήθεν δικές της κατασκευές και την άλλη να απογοητεύεται και να μην τολμά να σχεδιάσει τίποτα. Την κατάλληλη παρέμβαση πραγματοποιεί η δασκάλα τους η οποία προτρέπει τη Λία να φτιάξει έστω μια τελεία πάνω σε ένα χαρτί. Η μία τελεία φέρνει την άλλη μέχρι που έρχεται η μέρα που η μικρή μας ηρωίδα εκθέτει ατομικά όλες τις τελείες της χαίροντας δημοσιογραφικής κάλυψης και εκλεκτών προσκεκλημένων!

Όπως δηλώνουν οι δημιουργοί και στο δελτίο τύπου τους, η παράσταση ''Η Λία και η τελεία'' συνιστά έναν ύμνο στη διαφορετικότητα και ταυτόχρονα στη μοναδικότητα, όπως θα θέλαμε να τονίσουμε εμείς. Κάθε ένας από εμάς είναι μοναδικός ακριβώς επειδή είναι διαφορετικός και κάθε ένας από εμάς παρουσιάζει κλίση σε συγκεκριμένα αντικείμενα ενώ σε άλλα είναι λιγότερο δυνατός. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας μας έχει ανάγκη από υποστήριξη και αγάπη προκειμένου να μη μένει αποθαρρυμένος και μόνος αλλά ούτε και να χρειάζεται να αμύνεται μέσω της ζήλειας και του ψεύδους.
Το έργο προσκαλεί να βάλουμε τελεία σε ό, τι μας στενοχωρεί, μας ανακόπτει και μας κουράζει ενώ προβάλλει σαν αντίδοτο στη φθορά την ειλικρινή στήριξη, την πραγματική αποδοχή και την καθαρή αγάπη. Αγγίζει, αν μη τι άλλο, τις ευαίσθητες χορδές των μικρών παιδιών που για να εξελιχθούν και να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους χρειάζονται αναμφίβολα τη συναισθηματική περιφρούρηση του περίγυρού τους. "Η Λία και η τελεία" γίνεται ο καθρέφτης του ιδανικού σχολείου όπου κανένα παιδί δεν παρακάμπτεται ενώ αντίθετα ανθίζει έχοντας τις ευκαιρίες που του αξίζουν. Είναι πολύ σημαντικό το ότι θίγονται ζητήματα που απασχολούν και αγχώνουν τα παιδιά των σύγχρονων κοινωνιών όπως η «τελειότητα» (η κοινωνία απαιτεί να είναι όλοι και όλα τέλειοι) αλλά και η μοναξιά (γονείς που εργάζονται πολλές ώρες τόσο που τα παιδιά τους νιώθουν μόνα και παραμελημένα).
Αγάπη, υποστήριξη, ειλικρίνεια, κίνητρο για προσπάθεια, θετική σκέψη, επιβράβευση αλλά και κατανόηση και συμφιλίωση είναι οι αξίες που προάγει το έργο πολύ γλυκά και ανθρώπινα και διόλου τεχνητά και βεβιασμένα.

Οφείλουμε, το δίχως άλλο, να υπογραμμίσουμε το διαδραστικό χαρακτήρα του καθώς οι μικροί θεατές χωρίζονται σε ομάδες με βάση την ηλικία τους. Έτσι, συμμετέχουν χωρίς ίχνος πίεσης τόσο επί σκηνής όσο και από το κάθισμά τους. Έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην κίνηση μέσω της οποίας ένας άνθρωπος εκφράζεται και εξωτερικεύει απόψεις και συναισθήματα. Γι’ αυτό το λόγο, η συγκεκριμένη παράσταση προσφέρει άφθονες ιδέες για προβληματισμό και δουλειά σε επαγγελματίες παιδαγωγούς, παιδοψυχολόγους, εργοθεραπευτές και φυσικά θεατρολόγους.
Η άψογη δομή του έργου επιτρέπει την άνετη και ευχάριστη παρακολούθηση και τη συμμετοχή τόσο των παιδιών όσο και των συνοδών τους. Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι εξαιρετικά προσεγμένα (βλέπε όλα τα φορέματα των ηθοποιών που είναι πουά δηλαδή έχουν βούλες δηλαδή και πάλι τελείες!) ενώ τα μουσικά θέματα εξυπηρετούν αποτελεσματικά τη ροή της παράστασης. Παρόλα αυτά, οι ηθοποιοί δεν κουράζονται να τραγουδούν από πάνω ζωντανά αποδεικνύοντας το μεράκι τους γι’ αυτό που κάνουν.
Πρόκειται για μια παράσταση μετρημένη, ζυγισμένη, χωρίς υπερβολές, χωρίς υπερχείλιση των αισθήσεων άνευ λόγου. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι οι ίδιοι δημιουργοί ανεβάζουν στον ίδιο χώρο ''Το μωρό των πέντε αισθήσεων'' με συναφές με τον τίτλο θέμα για παιδιά από μόλις έξι μηνών.
Τέλος, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ειδική μνεία στην καλλιτεχνική επιμέλεια που ανήκει στο Βασίλη Χαλακατεβάκη, γνωστό, δημοφιλή αλλά και έμπειρο ηθοποιό.

Ταυτότητα παράστασης

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΡΓΩ», ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ 15, ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ
ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : BAΣΙΛΗΣ ΧΑΛΑΚΑΤΕΒΑΚΗΣ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : ΜΑΡΙΑ ΜΠΕΘΑΝΗ
ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΠΕΜΠΕΛΟΥ
ΠΑΙΖΟΥΝ : ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΟΡΕΤΣΗ, ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΜΑΪΡΑ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΚΑΣΑΠΗ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 12.00 ΜΜ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90 ΛΕΠΤΑ

Πηγή φωτογραφίας: www.athinorama.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου