Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Μα ποιος ακούει τους ποιητές;

Μα ποιος ανοίγει τ’ αυτιά του;
Ποιος δύναμη έχει πνευματική για να αναγνώσει;
Ποιος αντέχει το βάρος μιας γλαφυρής απαγγελίας;
Ποιος μπορεί να διακρίνει την υποκριτική ψευτοκουλτούρα από τα ουσιαστικά νοήματα;
Ποιος ακούει τα όσα λένε οι ποιητές;
Ποιος δίνει σημασία στα λεγόμενα και στα γραφόμενά τους;
Ποιος διαβάζει τα ποιήματα; Ποιος αναρωτιέται;
Οι λέξεις τους θα σκουριάσουν από τη βροχή της αδιαφορίας ή της λήθης
Οι στίχοι τους φύλλα παρασυρόμενα από το βοριά της απόρριψης

Καληνύχτα λοιπόν σε όλους…

Μ. Α.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Το μοναχικό πιτσίνι της Μαριαλένας Ξενάκη

Μια πρωτότυπη ομοιοκαταληκτική ποιητική γραφή της φίλης και συναδέλφου Μαριαλένας Ξενάκη. Επειδή κάποιοι ξέρουμε τι είναι τα ''χρόνια στο ψυγείο''...

Το Μοναχικό Πιτσίνι

Εκείνο το απόγευμα μονάχο του είχε μείνει
ένα ριγέ πικάντικο λαχταριστό πιτσίνι.
Ένας πιτσιρικάς τ'αδέλφια του είχε φάει
και βρέθηκε σε μια γωνιά χωρίς να ξεκολλάει

Μέσα στην αγωνία του, πάνω στον πανικό του
έκλαψε για την τύχη του, τ'άδικο ριζικό του.
Tην τελευταία του πνοή σκεφτότανε να αφήσει
τόσο μακριά που είχε χαθεί απ'το Πιτσινονήσι

Μα τότε εμφανίσθηκε μια Pizza Mexicana
που απ'το σακούλι ενός παιδιού την έκανε κοπάνα
Και το πιτσίνι σάστισε απο την ομορφάδα
και φύγανε και ζήσανε για πάντα στη Γρανάδα...

M.Ξ.
"Τα χρόνια στο ψυγείο"