Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ



Εγώ κι εσύ
Εγώ που προέρχομαι από ένα κόσμο παρακατιανό
Εσύ που χεις πολιτισμό
Εγώ που δεν έχω πάει σχολείο
κι είμαι από οικογένεια με δέκα παιδιά
Εσύ που κάθε μέρα μαθαίνεις όλο και πιο πολλά
Εγώ που έμαθα να ζω με δεισιδαιμονίες, φόβους, απειλές και όπλα
Εσύ που ζεις στην ειρήνη και την ευδαιμονία
Εγώ που δεν είχα ευκαιρία να γνωρίσω το σωστό
Εσύ που το ξέρεις από τα γεννοφάσκια σου
Εγώ που δεν είχα ποτέ πληροφόρηση
Εσύ που μαθαίνεις τα πάντα με ένα κλικ
Εγώ που απόψε που βρέχει έβαλα το μωρό μου μέσα σ'ένα καρτοτηλέφωνο κοιτώντας ψύχραιμα την κάμερα του δημοσιογράφου
Εσύ που αναστατώθηκες γιατί το μωρό σου δεν ήπιε τα τελευταία 20 ml γάλα
Εγώ κι εσύ τόσο ανόμοιοι, τόσο άνισοι, απόψε θα αναμετρηθούμε
Εγώ που δεν έχω δικαίωμα να βγάλω κιχ
Εσύ που οι λέξεις δε θα σε φτάσουν για να με βρίσεις όσο θες
Εγώ που πρέπει να αντέξω τα πάνδεινα
Εσύ που δεν αντέχεις ούτε να με βλέπεις
Εγώ κι εσύ.

Μαρίνα Αποστόλου
22/9/2015

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Τι να ναι αυτό

Τι να ναι αλήθεια αυτό που πονάει
Και μες την ψυχή μου τα βράδια αγρυπνά
Το μαύρο πουλί της ψυχής που πετάει
Τα πάντα θερίζει και πάντα νικά!

Τι να ναι αλήθεια αυτό που σκιρτάει
Και μες την καρδιά μου τα βράδια μιλά
Η ίδια φωνή που συνέχεια ρωτάει
Μονάχη απομένει, μονάχη απαντά.


Μαρίνα Αποστόλου

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Είναι εκεί
                                             Σε κάθε μαθητή

Κάθε φορά που πρέπει να πάρεις την ανηφόρα
είναι εκεί για να σου δώσει ώθηση
Εκεί για να μην πέσεις πίσω
Εκεί την ώρα που αγκομαχάς
Εκεί την ώρα που λες ότι δεν πάει άλλο
Εκεί την ώρα που χρειάζεσαι νερό
Είναι εκεί, πίσω σου ακριβώς
Κάθε φορά που λιγοψυχάς και λες ότι δεν αντέχεις άλλο
Εκεί μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου.
Εσύ κι ο παιδαγωγός σου. Είστε μαζί σε ένα εκεί.

Μαρίνα Αποστόλου
15/4/2015

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Το λίγο γέλιο                      

Στη Βάνα, στο Θοδωρή και στη Σοφία

Αλήθεια, πόση ανάγκη είχα απ’ αυτό το λίγο γέλιο!
Έχω ξεχάσει για πού κίνησα, έχω ξεχάσει τι θέλω.

Πόση ανάγκη είχα από λίγη χαλαρή συζήτηση!
Του είναι ωραίο να γελάς γίνατε αφύπνιση.

Πόσο χρειάστηκα απόψε λίγη ψυχική ανάταση!
Να διακοπεί η μιζέρια μου που όλο ζητάει παράταση.

Πόσο με αναζωογόνησε έστω αυτή η ηλεκτρονική επαφή!
Κουβέντα χαρούμενη, ανάλαφρη αλλά και καυστική.

Πόσο απαραίτητη ήταν τελικά αυτή η επικοινωνία!
Σχόλιο σκωπτικό στης ζωής μας την παρωδία.

                                               27/3/2015


Μ.Α.