Τ’ απόγευματα Σαββάτου

Θα χει νυχτώσει από νωρίς
και θα χει πιάσει κρύο
το έργο μας θα παίζει επί σκηνής
φωνές αγγέλων θα γλυκολαλούν στης αγάπης μας τ’ ωδείο

Η τηλεόραση θα δείχνει ασπρόμαυρη ταινία
με το Λογοθετίδη και τη Λιβυκού
θα τη βλέπουμε ξανά χωρίς να νιώθουμε ανία
εμείς οι δυο πρωταγωνιστές του απογεύματος αυτού

Τ’ απογεύματα Σαββάτου θα μαστε ο ένας δίπλα στον άλλο
το τζάμι της μπαλκονόπορτας υγρό
πόδια που τρέμουν λες κι ήταν στον πάγο
ψάχουν λύτρωση κάτω απ’ το μαλλί το απαλό

Εκείνα τ’ απογεύματα ο χρόνος μας θα πάει χιαστί
ο δικός μου δικός σου και τ’ αντίστροφο
θα μαστε μαζί ανεπιστρεπτί
το μέλλον θα σημαδεύουμε με του έρωτά μας το περίστροφο