Φθινόπωρο στην Αθήνα

Η γκρίζα πόλη άνοιξε θαρρείς τα δυο φτερά της

φθινόπωρο να υποδεχτεί μέσα στην αγκαλιά της.

Κίτρινα φύλλα δε θα βρεις, δέντρα εδώ δεν έχει

μονάχα λάκκους με νερό σαν αρχινάει να βρέχει.

Κόσμος παντού παράλογος, τρέχει ποτέ δε φτάνει

ατέλειωτος κατάλογος ανθρώπων σε καζάνι.

Βράζουνε όλοι τους μαζί, κοχλάζουν και φουσκώνουν

άθλια βασανίζονται ώσπου στο τέλος λιώνουν.

Μελαγχολία μου γλυκειά, πώς με διακατέχεις

μες την Αθήνα τη μαβιά στη μοναξιά ενέχεις.

Τα θέατρά της καρτερώ, τις πρώτες παραστάσεις

που ναι για την ψυχαγωγία μου ιδανικές προτάσεις.

Υγρή ανατριχίλα περνάει κι ηλεκτρίζει

μια νύχτα στο Λυκαβηττό, στα Εξάρχεια και στου Γκύζη.

Απέραντος ξενώνας για κάθε επαρχιώτη

και ξένο μετανάστη φτωχό και τυχοδιώκτη.

Η γκρίζα πόλη άνοιξε θαρρείς τα δυο φτερά της

φθινόπωρο να ρθει ξανά μέσα στα σωθικά της.

Κίτρινα φύλλα δε θα δεις, πράσινο εδώ δεν έχει

μονάχα λάσπες και νερά φέρνει η βροχή σαν πέφτει.

Από την ποιητική συλλογή ''ΝΟΤΙΑΣ'', εκδόσεις Οσελότος Απρίλιος 2010