Οι μνήμες

Εμένα κανείς δε με θυμάται
Κανείς δεν έχει ανάμνησή μου
Είμαι αερικό, διάφανο ον
Είμαι ύπαρξη ανύπαρκτη
Κανένας δε θρέφει μνήμες από μένα μέσα του
Στο μυαλό ανθρώπου δε χώρεσα
Πέρασα κι ούτε που με είδανε
Δεν έκανα εντύπωση
Το άρωμά μου δε μύρισε, το φως μου δεν έλουσε πρόσωπο ποτέ
Άγγιξα μα η αφή μου ήταν πιο αδύναμη κι από απαλό αεράκι που σπάει
Η παρουσία μου νικήθηκε
Ανωνυμία.
Όποιον κι αν ρωτήσεις, ούτε που θα με ξέρει
Απόκριση δε θα λάβεις...