Τα ποιήματα ποτέ δε θα πάψουν
Πάντα τα ερεθίσματα θα γίνονται σκέψεις
Κι οι σκέψεις θα μεταμορφώνονται σε λέξεις
Κι οι λέξεις θα χορεύουν σε αράδες
Κι αυτές θα πλέκουνε στροφές
Πότε με ρίμα πότε ελεύθερες
Ωσάν κατάρες το μυαλό μας θα στοιχειώνουν και θα κυνηγούν
Τα ποιήματα ποτέ δε θα σιγήσουν
Θα είναι πάντα η μόνη αληθινή θεραπεία, το μόνο ξόρκι
Το χέρι δε θα σταματήσει να πάλλεται
Η μοίρα του είναι προδικασμένη
Και το μελάνι καυτό θα σημαδεύει το χαρτί σε μια πνευματική συνουσία
Τα ποιήματα ποτέ δε θα εγκαταλείψουν
Και στη χαρά και στη λύπη και στην αγωνία θα γεμίζουν ακόρεστα τις σελίδες των βιβλίων και της ζωής

Μ. Α.